Λουσία

Δυο στάλες μονάχα σαν άλικα κογχύλια στις λευκές ακτές της σελήνης

Τα στήθη σου κουρνιάζουν στις παλάμες μου

Σαν βλάσφημη γυμνή αλήθεια, σε πιστεύω σαν ψέμα γλυκόπιοτο

τα λόγια σου χαράζουν τις μέρες μου

τα λόγια σου χαράζουν τις μέρες μου

Σαν άμμος, παρασυρμένη από τον αγέρα τ' Αυγούστου πάνω στο κορμί μου,

τ' ακροδάκτυλά σου ταξιδεύουν στην γη που κατάκτησες

Κι έτσι κάνεις την στιγμή να κρατάει αιώνια

Κι έτσι κάνεις την στιγμή να κρατάει αιώνια

Να σταματάς να μετράς τις μέρες που σου μένουν, τα χρόνια που φύγανε

Παρά μόνο τις ώρες που μένουν μέχρι την άλλη φορά που οι ματιές μας

θα ακουμπήσουν η μία την άλλη. Να τι είναι έρωτας

Κι έτσι κάνεις την στιγμή να κρατάει αιώνια

Κι έτσι κάνεις την στιγμή να κρατάει αιώνια

Τι ΔΕΝ είναι σοσιαλισμός

Το ακόλουθο κείμενο του πολωνού φιλοσόφου Λέζεκ Κολακόφσκι γράφτηκε ακριβώς πριν από πενήντα χρόνια, στις αρχές του 1957, και προοριζόταν για το περιοδικό της πολωνικής αριστεράς «Pro prostu», αλλά η λογοκρισία της κυβέρνησης Γκομούλκα απαγόρευσε τη δημοσίευσή του.

Θα σας πούμε τι είναι ο σοσιαλισμός. Οφείλουμε όμως πριν απ' όλα να σας πούμε τι δεν είναι σοσιαλισμός.

Ο σοσιαλισμός λοιπόν δεν είναι:

Μια κοινωνία στην οποία όποιος δεν έχει διαπράξει εγκλήματα μένει στο σπίτι του περιμένοντας την αστυνομία.

Μια κοινωνία στην οποία αποτελεί έγκλημα το να είσαι αδελφός, αδελφή, γιος ή σύζυγος ενός εγκληματία.

Μια κοινωνία στην οποία κάποιος είναι δυστυχής επειδή λέει αυτό που σκέφτεται και κάποιος άλλος είναι ευτυχής επειδή δεν λέει αυτό που σκέφτεται.

Μια κοινωνία στην οποία κάποιος είναι ακόμη καλύτερα επειδή δεν σκέφτεται καθόλου.

Ενα κράτος οι στρατιώτες του οποίου εισβάλλουν πρώτοι στο έδαφος μιας άλλης χώρας.

Ενα κράτος στο οποίο όποιος πλέκει το εγκώμιο των ηγετών βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση.

Ενα κράτος στο οποίο μπορεί κανείς να καταδικαστεί χωρίς δίκη.

Μια κοινωνία στην οποία οι ηγέτες διορίζονται από μόνοι τους στα αξιώματά τους.

Μια κοινωνία στην οποία δέκα άνθρωποι ζουν σε ένα μόνο δωμάτιο.

Μια κοινωνία που έχει αναλφάβητους και υποφέρει από επιδημίες ευλογιάς.

Ενα κράτος που δεν επιτρέπει τα ταξίδια στο εξωτερικό.

Ενα κράτος που έχει περισσότερους χαφιέδες από όσες παραμάνες και περισσότερους ανθρώπους στις φυλακές από όσους έχει στα νοσοκομεία.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να προσφεύγουν στα ψεύδη.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να γίνονται κλέφτες.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να διαπράττουν εγκλήματα.

Ενα κράτος που διαθέτει αποικίες.

Ενα κράτος του οποίου οι γείτονες καταριούνται τη γεωγραφία.

Ενα κράτος που παράγει εξαιρετικά αεριωθούμενα και άθλια παπούτσια.

Ενα κράτος στο οποίο όποιος είναι τεμπέλης ζει καλύτερα από όποιον έχει θάρρος.

Ενα κράτος στο οποίο οι δικηγόροι συμφωνούν σχεδόν πάντοτε με τον εισαγγελέα.

Ενα κράτος στο οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν Θεό για να βρουν μια παρηγοριά στην αθλιότητά τους.

Ενα κράτος που δίνει βραβεία σε ψευτο-συγγραφείς και για τη ζωγραφική γνωρίζει περισσότερα από όσα γνωρίζουν οι ζωγράφοι.

Ενα έθνος που καταπιέζει άλλα έθνη.

Ενα κράτος που θέλει όλοι οι πολίτες του να έχουν την ίδια γνώμη στη φιλοσοφία, την εξωτερική πολιτική, τη λογοτεχνία και την ηθική.

Ενα κράτος στο οποίο η κυβέρνηση είναι αυτή που ορίζει τα δικαιώματα των πολιτών, ενώ οι πολίτες δεν ορίζουν τις δικαιοδοσίες της κυβέρνησης.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τους προγόνους τους.

Ενα κράτος στο οποίο ένα μέρος του πληθυσμού παίρνει μισθούς σαράντα φορές μεγαλύτερους από τους μισθούς των άλλων.

Ενα κράτος μοναδικό, απομονωμένο.

Μια ομάδα καθυστερημένων χωρών.

Ενα κράτος που χρησιμοποιεί εθνικιστικά συνθήματα.

Ενα κράτος του οποίου οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την εξουσία τους.

Ενα κράτος που συμβιβάζεται με το έγκλημα και προσαρμόζει έπειτα την ιδεολογία του σε αυτόν τον συμβιβασμό.

Ενα κράτος που δυσκολεύεται να εδραιώσει μια διάκριση ανάμεσα σε υποδούλωση και απελευθέρωση.

Ενα κράτος στο οποίο οι ρατσιστές δημεγέρτες απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Ενα κράτος που θεωρείται σταθερά σοσιαλιστικό επειδή κατάργησε την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Ενα κράτος που δυσκολεύεται να διακρίνει μια κοινωνική επανάσταση από μιαν ένοπλη επίθεση.

Ενα κράτος που δεν πιστεύει ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι πιο ευτυχισμένοι στον σοσιαλισμό.

Μια κοινωνία που είναι η ίδια η θλίψη.

Ενα σύστημα με κάστες.

Ενα κράτος που γνωρίζει πάντα τη βούληση των ανθρώπων πριν ακόμη τους ρωτήσει γι' αυτήν.

Ενα κράτος που μπορεί να κακομεταχειρίζεται ατιμώρητα αυτή τη βούληση.

Ενα κράτος στο οποίο μια αντίληψη της ιστορίας είναι νόμος.

Ενα κράτος στο οποίο φιλόσοφοι και συγγραφείς λένε πάντοτε τα ίδια πράγματα με τους στρατηγούς και τους υπουργούς αλλά πάντοτε μετά από αυτούς.

Ενα κράτος στο οποίο οι χάρτες των πόλεων είναι κρατικό μυστικό.

Ενα κράτος στο οποίο τα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών μπορούν να προαναγγελθούν.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχει η καταναγκαστική εργασία.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχουν φεουδαλικά δεσμά.

Ενα κράτος που έχει το παγκόσμιο μονοπώλιο της επιστημονικής προόδου.

Ενα κράτος στο οποίο ένας ολόκληρος πληθυσμός, κόντρα στη θέλησή του, μπορεί να μεταφερθεί αλλού.

Ενα κράτος στο οποίο οι εργαζόμενοι δεν ασκούν καμιάν επιρροή στην κυβέρνηση.

Ενα κράτος το οποίο πιστεύει ότι είναι το μόνο που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.

Ενα κράτος που θεωρεί ότι έχει πάντοτε δίκιο.

Ενα κράτος στο οποίο η ιστορία είναι υπηρέτρια της πολιτικής.

Ενα κράτος στο οποίο οι πολίτες δεν μπορούν να διαβάζουν τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας, ούτε να θαυμάζουν τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης ζωγραφικής ούτε και να ακούνε τα μεγάλα έργα της σύγχρονης μουσικής.

Ενα κράτος που αποφασίζει ποιος μπορεί να του ασκήσει κριτική και πώς.

Αυτό είναι το πρώτο μέρος.

Και τώρα, προσοχή! Θα σας πούμε τι είναι ο σοσιαλισμός. Ε, λοιπόν, ο σοσιαλισμός είναι καλό πράγμα.

Σχέση με ένα κορίτσι - Μαγιακόφσκι / Μαγιακόβσκι

Το βράδυ το ίδιο είχε πάρει την δική του απόφαση - γιατί να μην γίνουμε οι δυό μας εραστές;
Σκοτάδι γύρω, κανείς δεν θα μας δει.
Και πράγματι, έγυρα από πάνω της· και όντως, καθώς έγερνα, τής ψέλλισα σαν γονιός καλός:
"Το πάθος είναι απόκρημνο σαν βάραθρο -
σε παρακαλώ, φύγε·
φύγε σε παρακαλώ"

Отношение к Барышне

Этот вечер речал —
не в любовники выйти ль нам?—
темно,
никто не увидит нас.
Я наклонилася действитьно,
и действитьно
я,
наклонясь,
сказал ей,
как добрый родител:
«Страсти крут обрыв —
будьте добры,
отойдите.
Отойдите,
будьте добры».

Влади́мир Влади́мирович Маяко́вский

Άκου!

Владимир Маяковский одним из моих поетов фаворита. Он очень трудн для того чтобы перевести. Так я только даю вам это стихотворение в оригинале. Он настолько романтичн что можете сделать вы упадочно после чтения его. Я люблю его!

Послушайте!

Послушайте!
Ведь, если звезды зажигают -
значит - это кому-нибудь нужно?
Значит - кто-то хочет, чтобы они были?
Значит - кто-то называет эти плевочки
жемчужиной?
И, надрываясь
в метелях полуденной пыли,
врывается к богу,
боится, что опоздал,
плачет,
целует ему жилистую руку,
просит -
чтоб обязательно была звезда! -
клянется -
не перенесет эту беззвездную муку!
А после
ходит тревожный,
но спокойный наружно.
Говорит кому-то:
"Ведь теперь тебе ничего?
Не страшно?
Да?!"
Послушайте!
Ведь, если звезды
зажигают -
значит - это кому-нибудь нужно?
Значит - это необходимо,
чтобы каждый вечер
над крышами
загоралась хоть одна звезда?!

1914

RadioCentreVille

To RadioCentreVille είναι ένας παροικιακος ραδιοφωνικός σταθμός που εκπέμπει σε 7 γλώσσες. Όλοι οι παραγωγοί είναι εθελοντές και ως σκοπο έχει να δώσει φωνή σε αυτούς που δεν έχουν και να καλύπτει θέματα της πολιτικής και πολιτιστικής επικαιρότητας που δεν βρίσκουν αλλού κάλυψη.

Εάν κανείς θέλει να ακούσει τι κάνουμε στο Radio Centre ville, oποιαδήποτε στιγμή μπορεί να πατήσει στο http://radiocentreville.com/grille/g001/g001.m3u και να ακούσει την εκπομπή μας της εκάστοτε Δευτέρας J Αυτής της εβδομάδας δεν είναι πολυ αντιπροσωπευτική αλλά δεν χάνεται και πράμα να μας ακούσετε.

Αντιστοίχως το πρόγραμμα της Τρίτης είναι http://radiocentreville.com/grille/g201/g201.m3u , της Τετάρτης http://radiocentreville.com/grille/g301/g301.m3u κοκ.

Του Σαββάτου http://radiocentreville.com/grille/g501/g501.m3u

Και της Κυριακής http://radiocentreville.com/grille/g602/g602.m3u και http://radiocentreville.com/grille/g605/g605.m3u

Un poema por una musa desconocida

Dulce lilly, where had you been hiding? In which forgotten melody of the amorous musician; behind which verse of the drunken poet?

Little lilly, sing the summer of your living elegy, paint my day with the colours of your eyes and let me know : what sunrise fed you, which red full moon painted your lips with wine, which carpenter carved your hair of ebony?

I stay awake on the brink of your lips, I dance with your shadows that you leave behind in the dawn of your youth. Trying to describe you, trying to make a poem that reflects your image on paper. Making love with words from any tongue that humans can possibly invent, wrestling with verses and phrases; in vain. But you too are made of earth....

You escape from the words, you untie the bonds I try to set on your form. You dive into the river of verses that lie under your feet and you emerge as another embodiment of my agony. No pencil could render you into short traces of graphite, whether into letters or lines that try to imitate your face. No sounds, aromas or screams could ever reconstruct what a man, a woman and their love put together that night on the shore of lake Desire

Unexpected past

I was not expecting her. She came on a white summer night from a land where pain and love grow on the wheels of life, where vineyards hold secrets of despair and plains live with their mouths sealed; for so dreaded their words would be.

My eyes didn't look for her, my face didn't feel the blistering sunlight of her eyes. Only when doubts, fears and sin were put to rest under the crushing reality of her presence, did truth uncovered itself.

And this is how, this is when dusk finally found me in my promised land.

Oh starless night, what secrets does your darkness conceal?