Μια αγάπη μιας κάποιας Δευτέρας

Είναι που μύρισε άνοιξη το πρωί
κι εσύ δεν ξέρεις πόσο μου λείπεις
Είναι που κάθε σου ανάσα μου φέρνει την αυγή, και μ'αγκαλιάζει
Έρχεσαι κι ανάβει για σένα η σελήνη, σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου λέξη
Ποιό τραγούδι μπορεί να πει τ'όνομά σου
Με τι χρώμα να ζωγραφίσει, κανείς την ομορφιά σου
με τι λόγια μπορεί , να μπει στα όνειρά σου, να κλέψει την ματιά σου
Κι έτσι αφήνω το φως να χορέψει μαζί σου
και το φως αντιγράφει κι αυτό την μορφή σου, και κάθε σου βήμα, και κάθε σου λέξη
Κι έτσι ήρθε και πάλι η νύκτα, μυρίζει χειμώνα
κι έτσι τώρα το ξέρεις πόσο μου λείπεις και πόσο σε θέλω
κι έτσι μόνη σ'αφήνω χωρίς μελωδία
Γιατι τώρα το ξέρω, τα λόγια σου ήταν λίγα, χωρίς να γίνουν πράξη
Γιατί τώρα το ξέρω, μια αγάπη δεν χωράει σε δυο μικρές υπάρξεις, σε δυο μικρές υπάρξεις

Αναζήτηση

Ξεκινά με το που θ'ανοίξεις τα μάτια της συνείδησής σου ανακαλύπτοντας την ύπαρξή σου. Άλλοι στα δέκα, άλλοι στα είκοσι, άλλοι κατά τις ύστερες ώρες του ταξιδιού, άλλοι ποτέ.
Τότε ξεκινά η αναζήτηση και η απόπειρα να βολέψεις τον νου, να πάψει η αμφισβήτηση του εαυτού σου· κι επιβιβάζεσαι στον συρμό της εκστρατείας, ταξιδεύεις ανάμεσ'από βράχια και νύχια κι ανοικτά νερά και κορμιά φουρτουνιασμένα. Κι ύστερ'από μήνες, χρόνια, ποτέ, σαν αργοναύτης αποβιβάζεσαι με την πρώτη λάμψη τ' Αυγερινού στην ακτή της απάτης.
Και τότε θαρρείς πως άνοιξε η πύλη της αλήθειας για μια στιγμή και σ'άφησε ν'αρπάξεις τα νοήματα και τις μυρωδιές της ζωής, τους σκοπούς του αγώνα Πολλοί επαναπαύονται, μένουν με την εντύπωση της ολοκλήρωσης και της εξιλέωσης. Λίγοι, καταφέρνουν και σπάνε τα δεσμά της βολής και αφού ξαποστάσουν, συνεχίζουν τον ανήφορο μέσ' το διάβα της αναζήτησης. Δεν μένεις στον πρώτο σταθμό που σε θαμπώνει. Μπορεί η αλήθεια να σε περιμένει στον επόμενο.
Και ξαναρχίζεις το ταξίδι της επιστροφής, που όμως δεν ξέρεις αν σε οδηγεί κάπου ή σε φέρνει πάλι στο ουδ-έν. Δεν ελπίζεις, δεν πιστεύεις, δεν φοβάσαι, κι ούτε κοτεύεις· μόνο αναζητάς και αμφισβητείς το είναι σου - μή δέχεσαι τον εαυτό σου, όπου κι αν φθάσεις, ό,τι κι άν πετύχεις κι όπου κι άν ανέβεις. Να θυμάσαι πως το τέλος τ'ανήφορου είναι το άπειρο. Το τέρμα της ατραπού είναι ο θάνατος -


Κι έτσι το δείλι σε βρίσκει μονάχο σ'άλλο σταθμό σε δεύτερη πατρίδα. Πατρίδα της ψυχής και του νού. Χωρίς σύνορα, μή στατική ή αιώνια. Και νιώθεις γαλήνη στο επίνειο της ύπαρξής σου.

Περί χρήματος

Ουδέν γαρ ανθρώποισιν οίον άργυρος κακόν νόμισμ'έβλασεν.

Τούτο και πόλεις πορθεί, τοδ'άνδρας εξανήστισιν δομών, τοδ'εκδιδάσκει και παραλλάσει φρένας χρηστάς πρός αισχρά πράγμαθ'ίστασθε βροτών· πανουργίας δ'έδειξεν ανθρώποις έχειν και παντός έργου δυσσέβειαν ειδέναι.

Hoy ten miedo de mí

Fernando Delgadillo es un cantante mexicano que hace poesía con su música. Sus letras son tan poéticos que aun los hispanohablantes tienen problemas para comprender sus significado y sus alegorías y imágenes líricas. Entonces, mi traducción no es perfecta pero pueden comprender que quiere decir el poeta ;)

(Fernando Delgadillo)

Hoy que llevo en la boca el sabor a vencido
Procura tener a la mano un amigo
Que cuide tu frente y tu voz
Y que cuide de ti, para ti tus vestidos
Y a tus pensamientos mantenlos atentos
Y a mano tu amigo

La importancia de verte
Morderte los labios
De preocupación
Es hoy tan necesaria
Como verte siempre
Como andar siguiéndote con la cabeza
En la imaginación
Porque ¿sabes? y si no lo sabes no importa
Yo sé lo que siento, yo sé lo que cortan
Después unos labios
Esos labios rojos y afilados
Y estos puños que tiemblan de rabia
Cuando estás contenta
Que tiemblan de muerte
Si alguien se te acercara a ti

Hoy procura que aquella ventana
Que mira a la calle en tu cuarto se tenga cerrada
Porque no vaya ser yo el viento de la noche
Y te mida y recorra la piel con mi aliento
Y hasta te acaricie y te deje dormir
Y me meta en tu pecho y me vuelva a salir
Y respires de mí
O me vuelva una estrella y te estreche en mis rayos
Y todo por no hacerme un poco de caso
Ten miedo de mayo
Y ten miedo de mí

Porque no vaya a ser que cansado de verte
Me meta en tus brazos para poseerte
Y te arranque las ropas y te bese los pies
Y te llame mi diosa y no pueda mirarte
De frente y te diga llorando después
Por favor tenme miedo
Tiembla mucho de miedo mujer
Porque no puede ser


Ελεύθερη μετάφραση

Σήμερα που στο στόμα μου έχω την γεύση της ήττας
προσπάθησε να κρατήσεις το χέρι ενός φίλου, για να προσέχει το μέτωπό σου και την φωνή σου
και να φροντίζει εσένα, εσένα και τα ρούχα σου
και τις σκέψεις σου κράτα τες προσηλωμένες και στο χέρι κράτα τον φίλο σου

Η σημασία του να σε βλέπω να δαγκώνεις τα χείλη σου από αγωνία
είναι σήμερα τόσο αναγκαία όσο το να σε βλέπω πάντοτε
όσο το να προχωρώ ακολουθώντας σε με το μυαλό μέσ' στην φαντασία·
διότι το ξέρεις, κι αν δεν το ξέρεις δεν πειράζει,
εγώ ξέρω αυτό που αισθάνομαι, εγώ ξέρω αυτό που μετά το κόβουν κάποια χείλη,
αυτά τα κόκκινα και κοφτερά χείλη
κι αυτές οι γροθιές που τρέμουν από οργή όταν είσαι ευτυχισμένη
και που τρέμουν από θάνατο όταν κάποιος σε πλησιάσει

Σήμερα, εκείνο το παράθυρο στο δωμάτιό σου, που βλέπει στον δρόμο προσπάθησε να μείνει σφαλιστό.
Διότι πρόσεχε, μπορεί να είμαι εγώ αύρα της νύχτας που θα σου μετρήσει και θα ταξιδέψει στο δέρμα σου με την αναπνοή μου, μέχρι που να σε χαϊδέψει και θα σε αφήσει να κοιμηθείς
και να με βάλει στο στήθος σου για να ξανά'ρθω και να βγω ξανά ενώ εσύ θ'ανασαίνεις εμένα...

Ή να επιστρέψω σαν αστέρι και σε τυλίξω στις ακτίδες μου·
και όλα αυτά επειδή δεν με άκουσες,
να φοβάσαι το Μάη
και να φοβάσαι κι εμένα.

Διότι πρόσεχε, εάν κουραστώ να σε κοιτάζω
θα με βάλω στα χέρια σου για να σε κάνω δική μου και να πετάξω τα ρούχα σου μακριά
και να σου φιλήσω τα πόδια, και να σε αποκαλέσω θεά μου και να μην μπορώ να σε δω στα μάτια και να σου πω κλαίγοντας μετά:
Σε παρακαλώ έχε μου φόβο
τρέμε πολύ απ'τον φόβο γυναίκα
διότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αληθινό......