Γυμνό σώμα
Εἶπε:
ψηφίζω τὸ γαλάζιο.
Ἐγὼ τὸ κόκκινο.
Κι ἐγώ.
Τὸ σῶμα σου ὡραῖο
Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο.
Χάθηκα στὸ ἀπέραντο.
Διαστολὴ τῆς νύχτας.
Διαστολὴ τοῦ σώματος.
Συστολὴ τῆς ψυχῆς.
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.
Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.
Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.
Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου
ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου-
σκοτεινὸ δάσος.
Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν
καὶ τὰ πουλιά.
Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.
Τὰ χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.
Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ
πῶς χωράει
ὅλη τὴ μουσική;
Ἡδονή-
πέρα ἀπ᾿ τὴ γέννηση,
πέρα ἀπ᾿ τὸ θάνατο.
Τελικὸ κι αἰώνιο
παρόν.
Ἀγγίζω τὰ δάχτυλα
τῶν ποδιῶν σου.
Τί ἀναρίθμητος ὀ κόσμος.
Μέσα σε λίγες νύχτες
πῶς πλάθεται καὶ καταρρέει
ὅλος ὁ κόσμος;
Ἡ γλῶσσα ἐγγίζει
βαθύτερα ἀπ᾿ τὰ δάχτυλα.
Ἑνώνεται.
Τώρα
μὲ τὴ δική σου ἀναπνοὴ
ρυθμίζεται τὸ βῆμα μου
κι ὁ σφυγμός μου.
Δυὸ μῆνες ποὺ δὲ σμίξαμε.
Ἕνας αἰῶνας
κι ἐννιὰ δευτερόλεπτα.
Τί νὰ τὰ κάνω τ᾿ ἄστρα
ἀφοῦ λείπεις;
Μὲ τὸ κόκκινο τοῦ αἵματος
εἶμαι.
Εἶμαι γιὰ σένα.
Ἀθήνα 24.9.80
posted by Περιπετών | 8:46 pm
9 Comments:
Υπέροχη η λυρική πλευρά του Ρίτσου.
Δεν έχει να κάνει με το ποίημα αυτό το σχόλιο,αλλά με το what the ''bleep'' do we know?,που είδα ότι έχεις στις ταινίες που προτιμάς. ¨Hρθε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! Το έχω ήδη δει τρεις φορές και κάποια στιγμή θα γίνουν 4.
Tα πολλά επίπεδα συνείδησης μας,οιμεταξύ τους συνδέσεις,συγκρούσεις,εσωτερικές αντιδράσεις..η επίγνωση όλων αυτών μπορεί να μας πάει πολύ μακρυά.
Πραγματικά ο λυρικός Ρίτσος είναι συγκλονιστικός για εμένα.
Το έργο που λες είναι ίσως από αυτά που μπορούν να σου αλλάξουν την ζωή ή τουλαχιστον τον τρόπο με τον οποίο την βλέπεις. Το μόνο πρόβλημα είναι πως πρέπει να υπενθυμίζεις συνεχώς στον εαυτό σου την πραγματική φύση των πραγμάτων διότι έχουμε ανατραφεί και εμφυσηθεί με μια τελείως μονοδιάστατη αντίληψη του κόσμου. Γι'αυτό σε ευχαριστώ που μου το θύμησες;)
Ναι μονοδιάστατη και επιφανειακή τι κρίμμα!!
Και αν πετούσαμε από πάνω μας ότι μας εχει εμφυσηθεί όπως λες,και απλώς πέρναμε το χρόνο να κοιτάμε,με προσοχή και διάθεση κατανόησης, ότι συμβαίνει γύρω μας και κυρίως μέσα μας;
Παρασκευή 30
Μερικά πράγματα με εκπλήσσουν ευχάριστα και με συγκινούν τόσο πολύ που τρομάζω. Νιώθω σαν μικρό παιδί που ανακαλύπτει τον κόσμο... κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν. Ένα τραγούδι, μια φωτογραφία, ένα ποίημα, ένα τοπίο... και έφυγα...
Σήμερα ο Νικόλας μου έδειξε ένα από τα αγαπημένα του ποιήματα από τον Γιάννη Ρίτσο... τόσο υπέροχο μα τόσο...
Πόσο θα ήθελα να το έχω γράψει εγώ... όχι, όχι να το έχω γράψει... να το έχω ζήσει.
Πόσο συχνά αισθάνομαι έτσι που λες. Δυστυχώς ελάχιστοι είναι αυτοί που συμμερίζονται τέτοια συναισθήματα και σκέψεις. Για τους υπόλοιπους είμαστε απλώς ελαφρόμυαλοι ε;:)
Σε ότι με αφορά εκείνο που εισπράττω ως αίσθηση για το πως με βλέπουν οι άλλοι δεν είναι το ελαφρόμυαλη,είναι όμως σίγουρα το φευγάτη.
Δεν το αρνούμαι για να μη πω πως το υποστηρίζω κιόλας.
Και γιατί όχι άλλωστε...όπως είπε ο Καβάφης... αλλά ας το κάνουμε νεο μήνυμα καλύτερα για να το δει κι άλλος κόσμος:)
Μια προσπάθεια για μετάφραση του ποίηματος στα Αγγλικά. Δεν είναι και η καλύτερη...
She said:
I vote for blue.
I for red.
Me too.
Your body is beautiful
Your body is infinite.
I'm lost in infinite.
Expansion of the night.
Expansion of the body.
Contraction of the soul.
While you go away
I come closer.
A star
burned my house
The nights constrict me
in your absense.
I breath you.
My tongue in your mouth
Your tongue in my mouth
dark forest
the lumberjacks are gone
so did the birds.
wherever you are
i exist.
My lips
run through your ear
So small and tender
how can it hold
all the music?
Pleasure
beyond burth,
beyond death.
Final and eternal
present.
I touch the fingers
of your feet.
Innumerable world!
How in a few nights
the whole world
It's created and collapsed?
The tongue touches
deaper than the fingers.
Unifies.
Now
with your breath
my pace
and my pulse
is regulated.
Two months that we haven't seen
a century
and nine seconds
What should i do with the stars
since you are away?
With the red of the blood
I am
I am for you.
Post a Comment
<< Home