ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά,
Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος,
Δίχως απ' όξω ή από πέρα να προσμένεις τίποτα.
Δε θα 'χεις άλλο πάρεξ μονάχα να ζεις.
Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ' έναν τοίχο
με τα χέρια σου δεμένα
Ή μέσα στ' αργαστήρι
Με λευκή μπλούζα και μεγάλα ματογυάλια
Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι,
Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα 'χεις δει το πρόσωπό τους
και θα πεθάνεις ξέροντας καλά
Πως τίποτα πιο ωραίο, πως τίποτα πιο αληθινό απ' τη ζωή δεν είναι.
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που θα φυτέυεις, σα να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου
Μα έτσι γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
Όσο κι αν τον φοβάσαι
Μα έτσι γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά.
απόδοση Γιάννης Ρίτσος
posted by Περιπετών | 12:06 am
4 Comments:
Χικμέτ,ναι νάσαι καλά καιρό είχα να διαβάσω κάτι δικό του.
Καλό Πάσχα!.
Χικμέτ λοιπόν..ναι καιρό είχα να διαβάσω κάτι δικό του. Νάσαι καλά και Καλό Πάσχα.
"Δεν αγαπούσα εγώ τη γη και τα χωράφια, τα οφέλη του σπιτιού δεν με τραβούσαν. όπου προκόβουν τα καλά παιδιά. Με συγκινούσαν πάντα τα καράβια, το κουπί κι ο πόλεμος, καλοξυσμένα δόρατα και βέλη-άγρια πράγματα που άλλοι τα τρέμουν και φοβούνται. Εμένα η αγάπη μου σ' αυτά προσηλωμένη, θαρρείς κι ένας θεός τα είχε βάλει στην καρδιά μου` γιατί ο καθένας βρίσκει απόλαυση σ' άλλα και αλλού." 14η Οδυσσειακή ραψωδία, 222-226. ΥΓ1. Η νέα πατρίδα είναι υπέροχη. ΥΓ2. Το σχόλιο είναι από κινητό, συγχώρα μου πιθανή... "χωροακαταστασία".
Από τα ομορφότερα μέρη της Οδύσσειας....πόσοι άνθρωποι θα'χουν ονειρευτεί να τό'λεγαν αυτό εδώ και 2900 χρόνια
ἔργον δέ μοι οὐ φίλον ἔσκεν οὐδ᾽ οἰκωφελίη, ἥ τε τρέφει ἀγλαὰ τέκνα, ἀλλά μοι αἰεὶ νῆες ἐπήρετμοι φίλαι ἦσαν καὶ πόλεμοι καὶ ἄκοντες ἐΰξεστοι καὶ ὀϊστοί,
λυγρά, τά τ᾽ ἄλλοισίν γε καταριγηλὰ πέλονται.
αὐτὰρ ἐμοὶ τὰ φίλ᾽ ἔσκε τά που θεὸς ἐν φρεσὶ θῆκεν· ἄλλος γάρ τ᾽ ἄλλοισιν ἀνὴρ ἐπιτέρπεται ἔργοις.
Post a Comment
<< Home