Οργή κι αξιπορέπεια - Ζαπατίστας

  ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ CCRI-Γενική Διοίκηση του Στρατού των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση.
Έκτη Επιτροπή-Διαγαλαξιακή επιτροπή του EZLN.
Μεξικό.

15 και 16 Σεπτεμβρίου, 2008.

Ορίστε και πάλι ο λόγος μας.

Αυτό βλέπουμε, αυτό κοιτάμε.

Αυτό φτάνει στ'αυτιά μας· στην μελαχρινή καρδιά μας φτάνει.

Ι.

Εκεί ψηλά προσποιούνται ότι επαναλαμβάνουν την ιστορία τους.

Θέλουν να μας επιβάλουν και πάλι το ημερολόγιο του θανάτου,

την γεωγραφία τους της καταστροφής.

Όταν δεν μας ξεγυμνώνουν από τις ρίζες μας, τις καταστρέφουν.

Μας ληστεύουν την δουλειά, την δύναμη.

Τους δικούς μας κόσμους, την γη, τα νερά της και τους θησαυρούς της, τα αφήνουν χωρίς κόσμο, χωρίς ζωή.

Οι πόλεις μας καταδιώκουν και μας κατατρέχουν.

Η εξοχή πεθαίνει και μας πεθαίνει.

Και το ψέμα μετατρέπεται σε κυβερνήσεις και οι λεηλασίες και το πλιάτσικο

οπλίζουν τους στρατούς τους και την αστυνομία τους.

Μέσα σε αυτόν τον κόσμο είμαστε παράνομοι, χωρίς χαρτιά, ανεπιθύμητοι.

Καταδιωκόμενοι είμαστε.

Γυναίκες, νέοι, παιδιά, γέροι πεθαίνουν στον θάνατο

και πεθαίνουν στην ζωή.

Κι εκεί ψηλά κηρρύτουν προς τα κάτω την παραίτηση,

την ήττα, την προδοσία, το ξεπούλημα, την εγκατάληψη.

Εδώ κάτω προχωράμε με το τίποτε.

Μόνον οργή.

Αξιοπρέπεια μονάχα.

Δεν υπάρχει αυτί για τον πόνο μας,

καθώς αυτός δεν είναι όπως είμαστε εμείς.

Δεν είμαστε κανένας.

Μόνοι είμαστε.

Μόνοι με την αξιοπρέπεια και την οργή μας.

Οργή και αξιοπρέπεια οι γέφυρές μας, οργή και αξιοπρέπεια τα λόγια μας.

Ας ακούσουμε ο ένας τον άλλον λοιπόν.

Ας γνωριστούμε τότε.

Να θεριέψει η οργή μας και ελπίδα να γίνει.

Ρίζα να γίνει ξανά η αξιοπρέπεια και νέο κόσμο να γεννήσει.

Είδαμε και ακούσαμε.

Μικρή είναι η φωνή μας για να γίνει ηχώ αυτός ο λόγος, μικρή και η ματιά μας για τόση και τόσο αξιοπρεπή οργή.

Να ειδωθούμε, να κοιταχτούμε, να ακουστούμε:

Αυτό μας λείπει.

Αλλιώτικοι είμαστε, αλλιώτικες.

Το άλλο είμαστε.

Αν ο κόσμος δεν έχει τόπο για μας,

τότε άλλο κόσμο να φτιάξουμε”.

Χωρίς άλλα εργαλεία παρά την οργή,

χωρίς άλλα υλικά παρά την αξιοπρέπεια.

Αυτό που μένει είναι να συναντηθούμε, να γνωριστούμε μένει.

Μένει αυτό που μένει.

COMUNICADO DEL COMITÉ CLANDESTINO REVOLUCIONARIO INDÍGENA-COMANDANCIA GENERAL DEL EJÉRCITO ZAPATISTA DE LIBERACIÓN NACIONAL.
COMISIÓN SEXTA-COMISIÓN INTERGALÁCTICA DEL EZLN.
MÉXICO.
15 Y 16 DE SEPTIEMBRE DEL 2008.

Aquí está de nuevo nuestra palabra.

Esto vemos, esto miramos.

Esto llega a nuestro oído, a nuestro moreno corazón llega.

I.

Allá arriba pretenden repetir su historia.

Quieren volver a imponernos su calendario de muerte, su geografía de destrucción.

Cuando no nos despojan de nuestras raíces, las destruyen.

El trabajo nos roban, la fuerza.

Nuestros mundos, la tierra, sus aguas y tesoros, sin gente dejan, sin vida.

Las ciudades nos persiguen y expulsan.

Los campos mueren y nos mueren.

Y la mentira se convierte en gobiernos y el despojo arma a sus ejércitos y policías.

En el mundo somos ilegales, indocumentados, indeseados.

Perseguid@s somos.

Mujeres, jóvenes, niños, ancianos mueren en muerte y mueren en vida.

Y allá arriba predican para abajo la resignación, la derrota, la claudicación, el abandono.

Acá abajo nos vamos quedando sin nada.

Sólo rabia.

Dignidad tan sólo.

No hay oído para nuestro dolor como no sea el del que como nosotr@s es.

Nadie somos.

Solos estamos y sólo con nuestra dignidad y con nuestra rabia.

Rabia y dignidad son nuestros puentes, nuestros lenguajes.

Escuchémonos pues, conozcámonos entonces.

Que nuestro coraje crezca y esperanza se haga.

Que la dignidad raíz sea de nuevo y otro mundo nazca.

Hemos visto y escuchado.

Pequeña es nuestra voz para eco ser de esa palabra, nuestra mirada pequeña para tanta y tan digna rabia.

Vernos, mirarnos, hablarnos, escucharnos hace falta.

Otros somos, otras, lo otro.

Si el mundo no tiene lugar para nosotr@s, entonces otro mundo hay que hacer.

Sin más herramienta que la rabia, sin más material que nuestra dignidad.

Falta más encontrarnos, conocernos falta.

Falta lo que falta…