Τ'όνειρο του λύκου


Αγκαλιασέ με, σε χρειάζομαι εγώ τώρα, ο λυκος σηκωσε κεφάλι με μια κίνηση απλή κι εφερέ τα δακτυλά του στις δυο άκρες των γυαλιών και τα σήκωσε απλά υπακούοντας στην πάρακλητική διαταγή.
H ενσάρκωση του ονείρου του πλησίασε ξανα και την έστεψε μέσα στα δύο του χέρια. Ξεφτισμένη φτάνει τώρα στα ρουθούνια μυρωδιά, των μαλλιών της και του σβέρκου της αχνά κι ακουμπάει το σαγώνι σ'ένα ώμο απάνεμο,μα ο λύκος είχε κίολας αρχίσει ν'ανησυχεί.
Πόσες στιγμές θα κρατήσει η πτήση αυτή, πότε θ'αλλάξει παλι ο πόθος της γι'αυτόν Πόσες, Πότε, Πες μου πότε, για να του εξακοντίσει ένα ΦΤΑΝΕΙ σ'αποθώ, κι η απουσία της να γίνει άλλο ένα "δεν μπορώ".
Τώρα η μέθη είχε αρχίσει να απλώνεται σιγά, πέρ'απ'όλα τα σημεία τ'όνειρο που τ' ακουμπά κι είχε τώρα αποθέσει κάθε μέλος της αυτή, πα' στου λύκου το ανήλιαγο το έντρομο το κορμί